بچه های دهه شصت
می دانید ما بچه های دهه شصتی یک فرق اساسی داریم با دیگران وآن هم این است که بسیاری از ماها را برای منظور خاصی نطفه بسته اند .
اگر در نمودار جمعیتی تولد ها در ایران بعد از انقلاب بنگرید سالهای 64 و 65 یک تورم وقلمبه جمعیتی وجود دارد که در مقاطع رشد خود برای آموزش و پرورش آموزش عالی و سربازی و چیزهای دیگر مشکلات فراوانی بوجود آورد .
یکروز یکی از بچه ها داشت نسل جنگ را بالا و پایین میکرد ، درمیان حرفهایش چیزی گفت که مرا مدتها در فکر فرو برد .
می گفت من از بسیاری از رزمنده ها شنیده ام که ما در آن سالها با بالا رفتن آمار شهدا حس کردیم که ممکن است روزی فرا برسد که انقلاب از نظر کمیتی و تعداد رزمنده هایش در خطر باشد و بقول امام که فرموده بودند اگر این جنگ بیست سال هم طول بکشد ما می ایستیم اکثرا باین نتیجه رسیده بودیم که با آوردن فرزندان بیشتر و تربیت آنها برای مکتب انقلاب آینده انقلاب را تضمین کنیم تا در بیست سال آینده انقلاب در این زمینه مشکلی نداشته باشد .
یادم که می افتد به آن سالها وآن فضای گرم روزگار جهاد و مبارزه ملت سربلندم و به حالات و روحیات مردم درسهای بسیاری میگیرم .
بچه های ان روزگار براستی بر عهدی که پدرانشان و مادرانشان برای ان خلقشان کرده بودند رشد ونمو می کردند یادم نمی رود که از همان روزهای کودکی وقتی رژه نیروهای مسلح را نشان میداد من هم پیشانی بندم را می بستم و رژه میرفتم . وای که چقدر مادرم ذوقم را میکرد .
بزرگتر که شدم گیر دادم به یکی از دوستان پدرم که لباس بسیجی اش را به من بدهد و پس از گرفتن ان مادرم برایم کوچکش کرد و سالها عشق من ان لباس بود و حسی که با پوشیدنش داشتم .
چه کسی میگوید وراثت فقط مربوط به صفات مادی و شکل وقیافه ورفتار غریضی انسان است ؟ ارثیه ما از پدارنمان را چه توجیهی است با این نظریات ناقص مادی .
شاید کاشته نسل قبل در وجود ما اگر چه که در وجود خیلی ازخودشان فراموش شد اما چون دانه ای در وجود ماها جوانه زد و در کنار تحلیل اشتباه بسیاری از کسانی که انقلاب را پایان یافته می پنداشتند چرا که دریافتشان را راهی به درونه سینه های ما نبود رشد کرد و بزرگ شد و برگ داد و میوه کرد و ما بچه های نسل امروز بار آمدیم .
چندمین نسل از فرزندان گهواره ای امام خمینی کبیر.
نمونه ای از تصاویر کودکان دهه شصت و مادران و پدران امروز
