روزهای عجیبی است این روزها .
انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری شوکی به بدنه دلسوزان انقلاب وارد کرد که فکر نکنم باین زودی ها بتوانند از گیجی ان رهایی یابند .
منظورم تنها شکست سیاسی گفتمان انقلاب و رای نیاوردن اصولگراها نیست بیشتر از این مسائل ظاهری مد نظرم شوکی است که باپایان دوران احمدی نژاد که مقارن با دوران توهم خوش باورانه پیروزی مطلق انقلابیون بر خط تردید و عدم امکان بازگشت دگر اندیشان به فضای سیاسی کشور با پیروزیِ نا باورانه جریان تردید بوجود آمد .
این روزها که جناب روحانی در حال بازسازی دولت اصلاحات با نام دولت تدبیر و امید است و حذف تمام انچه را باید دستاوردهای دولت قبل دانست بخصوص در حوزه سیاست خارجی تهاجمی ، رفقای حزب الهی بیش از پیش میتوانند محاسبه کنند در زمان آرامش این سالها چه اندوخته اند تا امروز بکارشان آید .
جای خالی استقلال عملی حزب الله و همچنین کار بلند مدت و تشکیلاتی در تمام عرصه های مورد نیاز انقلاب بعنوان راهبرد دائمی حس میشود .
تشکلهای علمی ، فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی مستقل و حزب الهی .
شاید تنها اندوخته و امید امروز ما همان حس مشترک حزب الله پس از اتفاقات 88 است که هنوز در فضای مجازی و رسانه ای و... سرپا هستند والبته تقابل با آرمانهایشان می تواند به آنها هماهنگی و همبستگی شدیدی بدهد و البته برخی کارهای نیمه تشکیلاتی و در ابتدای راه مثل جشنواره فیلم عمار و...
کارهای احساسی و بزن در رویی و کوتاه مدت نهایتا همین قوتی که امروز بدنه حزب الله دارد را رقم میزند لیکن کار تشکیلاتی و بلند مدت می تواند با تزاید انرژی های خفته بقولی ظرفیتهای ناشناخته ای را آزاد کند .
انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری شوکی به بدنه دلسوزان انقلاب وارد کرد که فکر نکنم باین زودی ها بتوانند از گیجی ان رهایی یابند .
منظورم تنها شکست سیاسی گفتمان انقلاب و رای نیاوردن اصولگراها نیست بیشتر از این مسائل ظاهری مد نظرم شوکی است که باپایان دوران احمدی نژاد که مقارن با دوران توهم خوش باورانه پیروزی مطلق انقلابیون بر خط تردید و عدم امکان بازگشت دگر اندیشان به فضای سیاسی کشور با پیروزیِ نا باورانه جریان تردید بوجود آمد .
این روزها که جناب روحانی در حال بازسازی دولت اصلاحات با نام دولت تدبیر و امید است و حذف تمام انچه را باید دستاوردهای دولت قبل دانست بخصوص در حوزه سیاست خارجی تهاجمی ، رفقای حزب الهی بیش از پیش میتوانند محاسبه کنند در زمان آرامش این سالها چه اندوخته اند تا امروز بکارشان آید .
جای خالی استقلال عملی حزب الله و همچنین کار بلند مدت و تشکیلاتی در تمام عرصه های مورد نیاز انقلاب بعنوان راهبرد دائمی حس میشود .
تشکلهای علمی ، فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی مستقل و حزب الهی .
شاید تنها اندوخته و امید امروز ما همان حس مشترک حزب الله پس از اتفاقات 88 است که هنوز در فضای مجازی و رسانه ای و... سرپا هستند والبته تقابل با آرمانهایشان می تواند به آنها هماهنگی و همبستگی شدیدی بدهد و البته برخی کارهای نیمه تشکیلاتی و در ابتدای راه مثل جشنواره فیلم عمار و...
کارهای احساسی و بزن در رویی و کوتاه مدت نهایتا همین قوتی که امروز بدنه حزب الله دارد را رقم میزند لیکن کار تشکیلاتی و بلند مدت می تواند با تزاید انرژی های خفته بقولی ظرفیتهای ناشناخته ای را آزاد کند .
