دوباره مسلح می شوم.

نمیدانم بعد ازاین همه مدت کارهای جنگولک مابانه بنده دوباره دست به وبلاگ شدن چه استدلالی میتواند داشته باشد بماند.

باصطلاح نظامی خشاب گذاشته و گلنگدن سلاحم را می کشم و بعد از گردگیری دوباره لباس رزم بر تنم می پوشانم و باسلاحم نشانه می روم به سمت هر آنچه بخاطر آن معتقدم باید جنگید چرا که « ان الحیاه عقیده والجهاد ».

شاید چند سال بعد اگر دوباره بر گردم و این نوشته را ببینم باد امروزم بیافتم .

امیدوارم آن روز حسرت روزهای بر باد رفته را نخورم .

باحتمال زیاد توان زیادی از فرصتهای این وبلاگ صرف محیط شیراز  و استان شود که آن هم بماند .

بادش بخیر اولین وبلاگی که در ان نوشتم و اولین نظری که جواب دادم.

نارنجک ، فصلی جدید است که از اولین روزهای دهه 90 شمسی آنرا مینگارم امید که مقبول افتد .

یادش  بخیر ... وقتی که میبینمش حسابی در خاطراتم فرو می روم و از 27 سالی که گذشت یاد می کنم .

آره ما از همون اولش بسیجی بودیم .